Banneux
De eerste keer dat ik naar Banneux ging kan ik me nog herinneren als de dag van gisteren .
Ik ging er een op een zaterdag morgen met een vriend en dacht daar zou ik wel de hele dag wat te zien krijgen.
Eenmaal daar aangekomen zijn we naar het kapelletje gegaan waar Maria verschenen is. Daarna zijn we wat rond gelopen en heb ik mijn handen en gezicht gewassen in het water uit de bron.
Ook hebben wij een paar winkeltjes bezocht, ergens een kop koffie gedronken en weer naar huis gegaan.
Onder weg naar huis dacht ik daar zal ik wel vaker heen gaan.
En zo was het, ik ben er met verschillende mensen heen gegaan en al deze personen ervaarden dit op eigen wijze.
Net zoals ik dingen op mijn eigen wijze ervaar.
Ik heb er veel dingen gezien, gevoeld en ervaren.
Ik was er eens alleen om voor me zelf iets afsluiten, daarbij wilde mijn geluk ’s munt in de waterput te gooien.
Maar ik kon de put niet meer vinden. Ik heb er uren naar lopen zoeken en heb mijn geluk ’s munt maar bij het standbeeld van pater Pio neer gelegd.
Ik was eens daar met mijn beste vriendin, zo als zo vaak en vertelde haar van het niet meer terug vinden van de put.
Zij dacht dat hij op een ander plek was als ik.
We zijn samen gaan zoeken maar we hebben hem nooit meer gevonden.
Ik heb daar ook eens een deel van een mis bij gewoond dat was in de kerst tijd dit was een aparte ervaring.
We zijn er geweest met mooi weer maar ook met slecht weer en steeds was het een mooie en andere ervaring.
We hebben er veel dingen mee gemaakt. Zoals in de december 2011 bij het beeld van de Heilige Bernadette. We hadden alle twee een andere ervaring met het beeld. Zij had een warme hand en de andere was ijskoud naar ze het beeld vast had gehad. De ijskoude hand was vuurrood en was niet meer warm te krijgen. Ik daarin tegen had toen ik het beeld vast pakte twee koude handen en toen ik het beeld los liet had ik twee lekkere warme handen.
Zo hebben we ook een beeld gezien die we niet eerde gezien hadden, maar die er wel al langer stond. Dat kom je er duidelijk aan zien. En waar we heel vaak langs zijn afgewandeld.
En bij het beeld van H. Alfonsus van Liguori hebben we ook alle twee ons eigen gevoel en gedachte
Ik zie er een toegang ’s poort in, waar ik dus ook altijd door heen moet lopen als ik er ben.
We hebben ook veel foto’s gemaakt en kwamen tot de ontdekking dat er veel orbsen aanwezig waren. Dit is duidelijk op de foto’s te zien. Ik heb hier de mooiste erbij gezet.
